Οι καρδιές των ανθρώπων σε πλήρη σύγχυση.. τι μπορεί να προσφέρει ο έρωτας στη ζωή; Μήπως οι νόμοι της φύσης χάνουν το σκοπό τους;

Τα πάντα ωχριούν μπροστά στον έρωτα .. αλλά ο έρωτας μάλλον ωχριά μπροστά στην ίδια την υπόστασή του.. Την υπόσταση αυτή που οι άνθρωποι του δίνουν....

Αρνούμαι να πιστέψω στη ματαιότητα των συναισθημάτων.. Κι όμως, αυτά ανακυκλώνονται με αέναο τρόπο στο χρόνο... Πόνος, χαρά, ενθουσιασμός, έρωτας, αγάπη...

Αλήθεια, πόσοι τρόποι υπάρχουν για να περιγράψει κανείς τη χαρά.. Ο πόνος δε χρειάζεται λέξεις να περιγραφεί.. βρίσκεται πάντα εκεί όταν δεν τον θέλεις...

Καταλυτική η δύναμη του... σκορπάει στιγμές, ελπίδες και όνειρα..

Άγουρα όνειρα που έπεσαν πάνω στο κόκκινο φανάρι.. κι ο επίλογος γράφτηκε σε σώματα που αρνούνται πλέον να κοινωνικοποιηθούν...

Όνειρα στυφά... που γίνονται αγκάθια στην ψυχή.. και σε πονούν κάθε που γυρίζει ο καιρός...